Στο αμφιθέατρο της Νέας Αγχιάλου, σε μια χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα και πλημμυρισμένοι από γιορτινή διάθεση, οι μαθητές και οι μαθήτριες του σχολείου μας έδωσαν ρεσιτάλ μουσικής και υποκριτικής αποκομίζοντας πολλά χειροκροτήματα και συγχαρητήρια από τους παρευρισκόμενους!

“Τραγουδούμε με χαρά… τραγουδούμε γιορτινά” φώναξαν τα παιδιά της Γ και Δ τάξης ανοίγοντας την αυλαία…..

και η Β τάξη μαζί με την ΣΤ μας παρουσίασε το τρυφερό παραμύθι του Όσκαρ Ουάιλντ “Ο Εγωιστής Γίγαντας”, αναδεικνύοντας το πόσο αργά και με πόσο πόνο μαθαίνει κανείς να αγαπάει και να εμπιστεύεται τους άλλους. Ένα έργο αφιερωμένο σε όλους και σε όλες που βρέθηκαν σε μια δύσκολη στιγμή και ο θυμός θόλωσε το μυαλό τους. Αφιερωμένο σε όλα τα παιδιά που ζουν και χαίρονται την κάθε στιγμή και στο παιδί που κρύβουμε μέσα μας και μας ζητάει να μη το αφήσουμε μόνο του ξανά ποτέ.

Η γιορτινή ατμόσφαιρα απογειώθηκε με “Κάλαντα προσφυγικά – Κάλαντα βυζαντινά” από τους μαθητές και μαθήτριες της Ε και ΣΤ τάξης, ενώ έκλεισε με ευχές για Χρόνια πολλά και Καλή Πρωτοχρονιά από όλους!

Θερμά συγχαρητήρια στα παιδιά! Πολλά μπράβο σε όλους τους / τις εκπαιδευτικούς που ενεπλάκησαν σε όλη τη διαδικασία της χριστουγεννιάτικης γιορτής! Αμέτρητα ευχαριστώ στο Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων που πάντα βρίσκεται στο πλευρό του σχολείου μας και συνδράμει με κάθε τρόπο!

Καλά Χριστούγεννα κι Ευτυχισμένο το 2024!

«Οι άνθρωποι δε χρειάζονται πάντα συμβουλές. Μερικές φορές το μόνο που χρειάζονται είναι ένα χέρι για να κρατηθούν, ένα αυτί να τους ακούσει και μια καρδιά που μπορεί να τους καταλάβει».

Μαθητές και μαθήτριες του Ευγένειου – 1ου Δημοτικού Σχολείου Νέας Αγχιάλου μετά το κάλεσμα της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας- Παράρτημα Φωκίδας και της πρόεδρου του Παραρτήματος Φωκίδας κ. Γεωργίας Καπαρέλη-Καπούρου, μάζεψαν λογοτεχνικά βιβλία και δημιουργώντας τις δικές τους κάρτες, τις οποίες και τοποθέτησαν μία μία σε κάθε ένα από αυτά, έστειλαν τις ευχές τους για καλή χρονιά με υγεία και πολλά χαμόγελα σε μικρούς και μεγάλους, οι οποίοι βρίσκονται στα ογκολογικά νοσοκομεία της Αθήνας!!! Εξάλλου η αγάπη όταν μοιράζεται… πολλαπλασιάζεται. Είμαστε σίγουροι ότι τα παιδιά αυτά θα γίνουν υπέροχοι ενήλικες!

Μία από τις σημαντικότερες πράξεις αγάπης είναι να δίνεις χρόνο στους ανθρώπους και να δείχνεις ειλικρινές ενδιαφέρον για τις ανάγκες τους, τις οποίες και να προσπαθείς να ικανοποιείς. Ας φανταστούμε την προσφορά ως έναν υγιή ιό που μεταδίδεται και πολλαπλασιάζεται. Αν κάνεις καλό, δε θα το λάβεις απλά πίσω πολλαπλάσιο, αλλά θα εμπνεύσεις αυτόν στον οποίο πρόσφερες να συνεχίσει την αλυσίδα του καλού.

Μαθητές-μαθήτριες κι εκπαιδευτικοί, σε μια προσπάθεια βοήθειας των συνανθρώπων μας, μαζέψαμε ρουχισμό, υποδήματα, τρόφιμα και είδη υγιεινής, αποδεικνύοντας ότι συνεχίζουμε την αλυσίδα του καλού. Ευχαριστούμε θερμά όλους όσους προσέφεραν καθώς και τον κο Βαγγέλη Κλιάρη για τη μεταφορά των προσφορών αυτών στο φιλανθρωπικό σωματείο «Ο Εσταυρωμένος» προκειμένου να διοχετευθούν στους πλημμυροπαθείς της περιοχής μας.

Συνεχίζουμε να μεταδίδουμε τον ιό…… “Προσφέρω”… Δείγμα αγάπης και αλληλοβοήθειας!

Μέσα στο πνεύμα των Χριστουγέννων οι μαθητές της Δ τάξης του σχολείου μας, φιλοτέχνησαν τη δική τους δημιουργία!!

Μαθητές και μαθήτριες της Ε τάξης μας ευχήθηκαν γαλλικά…

Πενήντα ολόκληρα χρόνια πέρασαν απ’ το Νοέμβρη του 1973. Από τις μέρες που τα αδούλωτα νιάτα μας σήκωσαν ψηλά τους δαυλούς της λευτεριάς να σκίσουν τα σκοτάδια της εφτάχρονης τυραννίας.

Οι φοιτητές του 1973 είχαν ζήσει όλη την ταπείνωση της εφτάχρονης δικτατορίας. Είχαν υποστεί τον ασταμάτητο βομβαρδισμό των συνθημάτων της προπαγάνδας της χούντας για τον αφανισμό της προσωπικότητάς τους.
Με τα ερευνητικά τους μάτια κοίταζαν τους γονείς τους, τους δασκάλους τους, τους μεγάλους αδερφούς τους και ρωτούσαν: Ως πότε;

Κι όλοι τους συμβούλευαν : -Υπομονή …

Δεν άντεξαν άλλο. Λυτρωτική άκουσαν μέσα τους την συμβουλή του ποιητή :
“Και χτίσε κάστρο απάνω του, και ταμπουρώσου μέσα …”

‘Ήξεραν πως ” η λευτεριά κερδίζεται, δε χαρίζεται ” και τη γνώση αυτή την έκαναν πράξη.    ‘Όρθωσαν τα κορμιά τους, ζέσταναν τις καρδιές τους κι έφεραν, παραμονές του χειμώνα, την Άνοιξη.

Αμυγδαλιές οι ψυχές τους άνοιξαν τα μπουμπούκια τους αντίκρυ στου τύραννου βοριά τη φοβέρα.

Η φωνή τους, σάλπισε το ξεκίνημα του αγώνα, συνταίριασε κι απλώθηκε σ’ ολόκληρη τη χώρα, σάλπισε το “Ορθός λαέ, ή τώρα ή ποτέ!”

Και η λαϊκή ψυχή ξύπνησε, ορθώθηκε, ξεσηκώθηκε, πήρε φωτιά. Το τέρας της τυραννίας φοβήθηκε τον ξυπνημό της. Με φωτιά και σίδερο προσπάθησε να πνίξει τη φωνή της λευτεριάς.

Δεν του ‘μαθαν ποτέ, πως οι ιδέες δε σκοτώνονται, δεν πέφτουν. Έπεσαν μόνο τα κορμιά των απροσκύνητων παληκαριών, που έγιναν συνεχιστές της προγονικής κληρονομιάς, φωτεινό μετέωρο των γενιών που θα ‘ρθουν, γιατί όπως λέει κι ο ποιητής:

“Το παληκάρι πού ‘πεσε μ’ ορθή την κεφαλή του
δεν το σκεπάζει η γης ογρή, σκουλήκι δεν τ’ αγγίζει.
Φτερό στη ράχη του ο σταυρός κι όλο χυμάει τ’ αψήλου
και σμίγει τους τρανούς αητούς και τους χρυσούς αγγέλους.”

Κι εμείς, παιδιά μικρά σε ηλικία μα σε καρδιά μεγάλα, θυμόμαστε τους αγώνες και τις θυσίες όλων εκείνων που θυσιάστηκαν για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι, να μπορούμε να περπατούμε χωρίς να φοβόμαστε, να μπορούμε να τραγουδάμε χωρίς να τρέμουμε, να μπορούμε να ζούμε… Ας σταθούμε κι εμείς μπροστά στην πόρτα του Πολυτεχνείου, ταπεινοί προσκυνητές, κι ας προσευχηθούμε ν’ απαλύνουν οι ψυχές όλων μας. Και η μνήμη να μη χρειασθεί παρά για να διδάξει σ’ όλους μας πόσο μεγάλο είναι το χρέος μας να διαφυλάξουμε το αγαθό της δημοκρατίας και της ελευθερίας.

Στ’ αυτιά μας Θ’ αντηχεί κάθε χρόνο αυτές τις μέρες το “Εδώ Πολυτεχνείο, Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλά ο Σταθμός των ελεύθερων Ελλήνων…..”

Γιατί τούτος ο λαός δεν γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του.

Την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου, οι μαθητές των Δ΄, Ε΄ και  ΣΤ΄ τάξεων επισκέφτηκαν τις «δίδυμες λίμνες Ζερέλια ή Ζηρέλια». Οι λίμνες βρίσκονται στη Μαγνησία, 4 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της πόλης του Αλμυρού, σε υψόμετρο 130 μέτρων από τη θάλασσα, στους βόρειους πρόποδες του όρους Όθρυς. Ανατολικά της μεγάλης λίμνης υπάρχει μικρός γήλοφος. Σε αυτό το σημείο, έχει εντοπιστεί προϊστορικός οικισμός ο οποίος κατοικήθηκε για πρώτη φορά κατά τις αρχές της Μέσης Νεολιθικής 5.800 – 5.300 π. Χ. και συνέχισε να κατοικείται κατά την Εποχή του Χαλκού και τα ιστορικά χρόνια.

Η απόσταση μεταξύ των δύο λιμνών είναι περίπου 250 μ. Η μεγαλύτερη λίμνη έχει διάμετρο 250 μ. και βάθος περίπου 8 μ., ενώ η μικρότερη έχει διάμετρο 150 μ. και βάθος περίπου 6 μ. Ο πυθμένας τους έχει σχήμα πιάτου. Η ιδιαιτερότητα των λιμνών αυτών οφείλεται στην πιθανολογούμενη μετεωριτική τους προέλευση. Αρχικά θεωρούνταν πως έχουν ηφαιστειογενή προέλευση, ωστόσο διάφορα ευρήματα ανέτρεψαν αυτή τη θεωρία. Οι λίμνες αποτελούν επίσης υδροβιότοπο όπου συχνάζουν λευκοί πελαργοί και διάφορα είδη υδρόβιων πτηνών και πουλιών που ζουν κοντά στο νερό.

Οι μαθητές μας αφού πρώτα παρακολούθησαν βίντεο σχετικό με την προέλευση και τη μέχρι τώρα έρευνα των λιμνών, περπάτησαν περιμετρικά της μεγάλης λίμνης, θαύμασαν την ομορφιά της, απόλαυσαν το μαγευτικό τοπίο, έπαιξαν και διασκέδασαν. Πρόκειται πραγματικά για έναν θησαυρό της Μαγνησίας που αξίζει να τον επισκεφτούν μικροί και μεγάλοι οποιαδήποτε εποχή του χρόνου!!!

Κλιάρη Σοφία – Κωστούλα Αργυρώ – Δημητρακοπούλου Ζωή

Την Τετάρτη 8 Νοεμβρίου 2023 είχαμε τη χαρά μαθητές και μαθήτριες της Ε και ΣΤ τάξης του χολείου μας να συμμετέχουν στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα “KIDS SAVE LIVES & iSAVElives for schools”, της ανθρωπιστικής οργάνωσης KIDS SAVE LIVES που απευθύνεται σε όλους, ενηλίκους, εφήβους και ΠΑΙΔΙΑ αναπτύσσοντας καινοτόμα εθνικά συστήματα που σώζουν ζωές σε Ελλάδα και Κύπρο, με στόχο την ανάπτυξη δικτύων Community First Responders & Αυτόματων Εξωτερικών Απινιδωτών!

Όλοι συμμετείχαν με χαρά στο Πρόγραμμα θεωρητικής εκπαίδευσης First Responders | Πρώτων Ανταποκρινόμενων της Κοινότητας, σε θέματα Πρώτων Βοηθειών, Απινιδωτών, Τεχνολογίας και Διάσωσης. Παρά τη μεγάλη χρονική διάρκεια που είχε η επιμόρφωση των μαθητών, κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον τους και με ιδιαίτερη χαρά διαπιστώθηκε η επιμονή να μάθουν περισσότερα προκειμένου να βοηθήσουν το συνάνθρωπο που θα έχει ανάγκη.

Μάθαμε τελικά ότι ο μεγαλύτερος εχθρός των επειγόντων περιστατικών είναι ο ΧΡΟΝΟΣ!!!

Για αυτό αποφασίσαμε να……

Be the CHANGE we wish to see in the WORLD!

Be the Hero!

….να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στον κόσμο μας. Να γίνουμε οι ήρωες που θα βοηθούν τον συνάνθρωπο όταν δεν είναι εφικτή η εξειδικευμένη βοήθεια ή μέχρις ότου έρθει αυτή.

Το επόμενο βήμα….. η πρακτική εξάσκηση! Αναμένουμε με ανυπομονησία!!!!