Την Πέμπτη 21/12 η Δ τάξη του σχολείου μας επισκέφτηκε το κατάστημα “Κλασικόν”. Με τις οδηγίες της κυρίας Ειρήνης Σκαρλέα, παρακολούθησαν με ενδιαφέρον, βήμα βήμα, την παρασκευή μελομακάρονων. Μαθητές και μαθήτριες μαθαίνοντας τα μικρά μυστικά της ζαχαροπλαστικής, έπλασαν τα δικά τους μελομακάρονα, τα οποία, αφού έψησαν και σιρόπιασαν, μοίρασαν στους υπόλοιπους μαθητές του σχολείου μας μετά το πέρας των μαθημάτων.

Σας ευχόμαστε ολόψυχα Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά γεμάτη γλύκα και χαμόγελα πολλά!

Οι μαθητές και μαθήτριες της Δ τάξης

Οι εκπαιδευτικοί Δημητρακοπούλου Ζωή & Τοκαλή Παρασκευή

Στο αμφιθέατρο της Νέας Αγχιάλου, σε μια χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα και πλημμυρισμένοι από γιορτινή διάθεση, οι μαθητές και οι μαθήτριες του σχολείου μας έδωσαν ρεσιτάλ μουσικής και υποκριτικής αποκομίζοντας πολλά χειροκροτήματα και συγχαρητήρια από τους παρευρισκόμενους!

“Τραγουδούμε με χαρά… τραγουδούμε γιορτινά” φώναξαν τα παιδιά της Γ και Δ τάξης ανοίγοντας την αυλαία…..

και η Β τάξη μαζί με την ΣΤ μας παρουσίασε το τρυφερό παραμύθι του Όσκαρ Ουάιλντ “Ο Εγωιστής Γίγαντας”, αναδεικνύοντας το πόσο αργά και με πόσο πόνο μαθαίνει κανείς να αγαπάει και να εμπιστεύεται τους άλλους. Ένα έργο αφιερωμένο σε όλους και σε όλες που βρέθηκαν σε μια δύσκολη στιγμή και ο θυμός θόλωσε το μυαλό τους. Αφιερωμένο σε όλα τα παιδιά που ζουν και χαίρονται την κάθε στιγμή και στο παιδί που κρύβουμε μέσα μας και μας ζητάει να μη το αφήσουμε μόνο του ξανά ποτέ.

Η γιορτινή ατμόσφαιρα απογειώθηκε με “Κάλαντα προσφυγικά – Κάλαντα βυζαντινά” από τους μαθητές και μαθήτριες της Ε και ΣΤ τάξης, ενώ έκλεισε με ευχές για Χρόνια πολλά και Καλή Πρωτοχρονιά από όλους!

Θερμά συγχαρητήρια στα παιδιά! Πολλά μπράβο σε όλους τους / τις εκπαιδευτικούς που ενεπλάκησαν σε όλη τη διαδικασία της χριστουγεννιάτικης γιορτής! Αμέτρητα ευχαριστώ στο Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων που πάντα βρίσκεται στο πλευρό του σχολείου μας και συνδράμει με κάθε τρόπο!

Καλά Χριστούγεννα κι Ευτυχισμένο το 2024!

«Οι άνθρωποι δε χρειάζονται πάντα συμβουλές. Μερικές φορές το μόνο που χρειάζονται είναι ένα χέρι για να κρατηθούν, ένα αυτί να τους ακούσει και μια καρδιά που μπορεί να τους καταλάβει».

Μαθητές και μαθήτριες του Ευγένειου – 1ου Δημοτικού Σχολείου Νέας Αγχιάλου μετά το κάλεσμα της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας- Παράρτημα Φωκίδας και της πρόεδρου του Παραρτήματος Φωκίδας κ. Γεωργίας Καπαρέλη-Καπούρου, μάζεψαν λογοτεχνικά βιβλία και δημιουργώντας τις δικές τους κάρτες, τις οποίες και τοποθέτησαν μία μία σε κάθε ένα από αυτά, έστειλαν τις ευχές τους για καλή χρονιά με υγεία και πολλά χαμόγελα σε μικρούς και μεγάλους, οι οποίοι βρίσκονται στα ογκολογικά νοσοκομεία της Αθήνας!!! Εξάλλου η αγάπη όταν μοιράζεται… πολλαπλασιάζεται. Είμαστε σίγουροι ότι τα παιδιά αυτά θα γίνουν υπέροχοι ενήλικες!

Μία από τις σημαντικότερες πράξεις αγάπης είναι να δίνεις χρόνο στους ανθρώπους και να δείχνεις ειλικρινές ενδιαφέρον για τις ανάγκες τους, τις οποίες και να προσπαθείς να ικανοποιείς. Ας φανταστούμε την προσφορά ως έναν υγιή ιό που μεταδίδεται και πολλαπλασιάζεται. Αν κάνεις καλό, δε θα το λάβεις απλά πίσω πολλαπλάσιο, αλλά θα εμπνεύσεις αυτόν στον οποίο πρόσφερες να συνεχίσει την αλυσίδα του καλού.

Μαθητές-μαθήτριες κι εκπαιδευτικοί, σε μια προσπάθεια βοήθειας των συνανθρώπων μας, μαζέψαμε ρουχισμό, υποδήματα, τρόφιμα και είδη υγιεινής, αποδεικνύοντας ότι συνεχίζουμε την αλυσίδα του καλού. Ευχαριστούμε θερμά όλους όσους προσέφεραν καθώς και τον κο Βαγγέλη Κλιάρη για τη μεταφορά των προσφορών αυτών στο φιλανθρωπικό σωματείο «Ο Εσταυρωμένος» προκειμένου να διοχετευθούν στους πλημμυροπαθείς της περιοχής μας.

Συνεχίζουμε να μεταδίδουμε τον ιό…… “Προσφέρω”… Δείγμα αγάπης και αλληλοβοήθειας!

Μέσα στο πνεύμα των Χριστουγέννων οι μαθητές της Δ τάξης του σχολείου μας, φιλοτέχνησαν τη δική τους δημιουργία!!

Μαθητές και μαθήτριες της Ε τάξης μας ευχήθηκαν γαλλικά…

 (Δίκτυο Συνεργατικών Σχολείων)

Η ιδέα ενός δικτύου συνεργαζόμενων σχολείων, βασίστηκε σε ένα εγχείρημα που είχε γίνει πριν από 120 χρόνια περίπου,  στη Σουηδία, από τη συγγραφέα και δασκάλα Σέλμα Λάγκερλεφ. Ήταν η κατά παραγγελία συγγραφή μιας ιστορίας γεωγραφικού ενδιαφέροντος για τα παιδιά που φοιτούσαν σε δημόσια σχολεία. Η φανταστική αυτή ιστορία που ξετυλίγεται μέσα από «Το θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον» έδωσε «φτερά» στους μαθητές εκείνης της εποχής για να γνωρίσουν τα βουνά και τις λίμνες, τις πεδιάδες και τα ποτάμια της χώρας τους. Περιπέτειες που τους αποκάλυψαν μυστικά της φύσης αλλά και μύθους της Σουηδίας.

Ορμώμενοι λοιπόν από το «Το θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον» για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά το σχολείο μας αποφάσισε να κάνει το δικό του θαυμαστό ταξίδι, συμμετέχοντας σε αυτό το δίκτυο συνεργαζόμενων σχολείων με σκοπό την παρουσίαση του δικού μας τόπου και τη γνωριμία με άλλους τόπους, δοσμένα με απλή και κατανοητή γλώσσα, ενδεικτικές φωτογραφίες και ζωγραφιές ή και κατά τόπους χάρτες, χαράζοντας τις πολιτιστικές και περιβαλλοντικές διαδρομές κάθε τόπου μέσα από θρύλους και μύθους του τόπου, αξιοθέατα, παραδοσιακά παιχνίδια, συνταγές μαγειρικής και γενικότερα με ό,τι άλλο επιθυμεί το κάθε σχολείο. Κι όλα αυτά αξιοποιώντας πολλά εργαλεία της ψηφιακής μας εποχής, ταξιδεύοντας σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας, μέσα από τα μάτια των μελλοντικών μας πολιτών.

Φέτος συμμετέχουν στο Δίκτυο αυτό η Β΄, η Δ΄ και η ΣΤ΄ τάξη του σχολείου μας. Μία από τις πρώτες δραστηριότητες και των τριών τμημάτων ήταν η ανταλλαγή χριστουγεννιάτικων καρτών και στολιδιών με τα υπόλοιπα σχολεία της ομάδας στην οποία ανήκουν.

Πενήντα ολόκληρα χρόνια πέρασαν απ’ το Νοέμβρη του 1973. Από τις μέρες που τα αδούλωτα νιάτα μας σήκωσαν ψηλά τους δαυλούς της λευτεριάς να σκίσουν τα σκοτάδια της εφτάχρονης τυραννίας.

Οι φοιτητές του 1973 είχαν ζήσει όλη την ταπείνωση της εφτάχρονης δικτατορίας. Είχαν υποστεί τον ασταμάτητο βομβαρδισμό των συνθημάτων της προπαγάνδας της χούντας για τον αφανισμό της προσωπικότητάς τους.
Με τα ερευνητικά τους μάτια κοίταζαν τους γονείς τους, τους δασκάλους τους, τους μεγάλους αδερφούς τους και ρωτούσαν: Ως πότε;

Κι όλοι τους συμβούλευαν : -Υπομονή …

Δεν άντεξαν άλλο. Λυτρωτική άκουσαν μέσα τους την συμβουλή του ποιητή :
“Και χτίσε κάστρο απάνω του, και ταμπουρώσου μέσα …”

‘Ήξεραν πως ” η λευτεριά κερδίζεται, δε χαρίζεται ” και τη γνώση αυτή την έκαναν πράξη.    ‘Όρθωσαν τα κορμιά τους, ζέσταναν τις καρδιές τους κι έφεραν, παραμονές του χειμώνα, την Άνοιξη.

Αμυγδαλιές οι ψυχές τους άνοιξαν τα μπουμπούκια τους αντίκρυ στου τύραννου βοριά τη φοβέρα.

Η φωνή τους, σάλπισε το ξεκίνημα του αγώνα, συνταίριασε κι απλώθηκε σ’ ολόκληρη τη χώρα, σάλπισε το “Ορθός λαέ, ή τώρα ή ποτέ!”

Και η λαϊκή ψυχή ξύπνησε, ορθώθηκε, ξεσηκώθηκε, πήρε φωτιά. Το τέρας της τυραννίας φοβήθηκε τον ξυπνημό της. Με φωτιά και σίδερο προσπάθησε να πνίξει τη φωνή της λευτεριάς.

Δεν του ‘μαθαν ποτέ, πως οι ιδέες δε σκοτώνονται, δεν πέφτουν. Έπεσαν μόνο τα κορμιά των απροσκύνητων παληκαριών, που έγιναν συνεχιστές της προγονικής κληρονομιάς, φωτεινό μετέωρο των γενιών που θα ‘ρθουν, γιατί όπως λέει κι ο ποιητής:

“Το παληκάρι πού ‘πεσε μ’ ορθή την κεφαλή του
δεν το σκεπάζει η γης ογρή, σκουλήκι δεν τ’ αγγίζει.
Φτερό στη ράχη του ο σταυρός κι όλο χυμάει τ’ αψήλου
και σμίγει τους τρανούς αητούς και τους χρυσούς αγγέλους.”

Κι εμείς, παιδιά μικρά σε ηλικία μα σε καρδιά μεγάλα, θυμόμαστε τους αγώνες και τις θυσίες όλων εκείνων που θυσιάστηκαν για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι, να μπορούμε να περπατούμε χωρίς να φοβόμαστε, να μπορούμε να τραγουδάμε χωρίς να τρέμουμε, να μπορούμε να ζούμε… Ας σταθούμε κι εμείς μπροστά στην πόρτα του Πολυτεχνείου, ταπεινοί προσκυνητές, κι ας προσευχηθούμε ν’ απαλύνουν οι ψυχές όλων μας. Και η μνήμη να μη χρειασθεί παρά για να διδάξει σ’ όλους μας πόσο μεγάλο είναι το χρέος μας να διαφυλάξουμε το αγαθό της δημοκρατίας και της ελευθερίας.

Στ’ αυτιά μας Θ’ αντηχεί κάθε χρόνο αυτές τις μέρες το “Εδώ Πολυτεχνείο, Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλά ο Σταθμός των ελεύθερων Ελλήνων…..”

Γιατί τούτος ο λαός δεν γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του.